Dziennik historyczny IOH News - Historia

Konferencję naukową pt."Przyszłość historii mówionej - nauka, archiwa, edukacja" w stołecznej siedzibie Instytutu Pamięci Narodowej IPN zorganizował wspólnie z Polskim Towarzystwem Historii Mówionej.

Jak podkreślił podczas otwarcia wystawy pełniący obowiązki dyrektora oddziału IPN w Białymstoku Radosław Peterman, celem wystawy jest pokazanie i zaprezentowanie tych miejsc młodemu pokoleniu, które dziś nie ma wiedzy na ten temat.

Koncert, który będzie miał miejsce na Zamku Królewskim w Warszawie, zakończy fragment prozy Gabriela Nissima o znaczeniu Dnia Sprawiedliwych. Nissim jest autorem wydanej niedawno we Włoszech książki o sprawiedliwych pt. "Bezsensowna dobroć".

Prace nad umową, zawartą z włoskim odpowiednikiem Rady Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa – Komisariatem Generalnym do spraw Uczczenia Poległych na Wojnie, działającym przy ministerstwie obrony - trwały kilka lat.

„Jako fanatyczny narodowy socjalista byłem głęboko przekonany, że nasza idea (...) rozpowszechni się we wszystkich krajach i zapanuje w nich. W ten sposób zostałaby także usunięta dominacja żydostwa (...). Chcąc ideowo zwalczać Żydów, należało używać lepszej broni. Wierzyłem, iż to, co jest w naszej idei lepsze i mocniejsze, utoruje sobie drogę” - pisał Rudolf Hoess podczas swojego pobytu w KL Auschwitz („Autobiografia”).

Jak mawiał: „Żołnierz polski bić się może o wolność wszystkich narodów – umiera tylko dla Polski”.

"Fakt, że grób moich przodków wykorzystywany jest do okazywania sympatii (Hitlerowi), daje mi do myślenia. Biorąc to wszystko pod uwagę, zdecydowałam się na rezygnację z prawa do użytkowania (grobu)" - zacytował duchowny fragment oświadczenia kobiety.

Konferencja pt. "Pion walki z tzw. bandytyzmem RBP/MBP 1944-1954" odbyła się w czwartek w stołecznej siedzibie Instytutu Pamięci Narodowej.

"Przed napisaniem tej książki Marek Edelman był dla nas postacią z pomnika, wielkim bohaterem powstania w getcie. I bohaterem wciąż pozostał. Ale dzięki opowieściom jego przyjaciół poznałyśmy go jako zwyczajnego człowieka. (...) Obcy był mu narodowy patos, alergicznie wręcz nie znosił fanfar. Przyjaciele opisują, jak wszelkie próby +włożenia go w ozdobne ramy+ torpedował ironią albo szyderstwem. nie chciał być traktowany jak bohater, autorytet moralny czy świadek epoki" - piszą autorki książki.

Mimo odpowiedzialności za klęskę 2 Armii WP pod Budziszynem był czczony przez propagandę PRL-owską jako bohater i patriota.