Lubuskie: poszukiwania kolekcji figurek z kości słoniowej

O rodzinnym skarbie ukrytym podczas II wojny światowej powiadomiła Muzeum w Międzyrzeczu Niemka, Sigrid Vowinkel ze Stuttgartu.

Dziadek pani Vowinkel był przed wojną dzierżawcą dużych włości i mieszkał w Starym Dworze. Miał zbiór figurek z kości słoniowej, które kupował przy różnych okazjach. Z relacji wnuczki wynika, że zgromadził kolekcję ok. 300 takich przedmiotów pochodzących m.in. z XVIII wieku, prawdopodobnie dzieł sztuki japońskiej.

Pod koniec wojny, kiedy wojska sowieckie szły na zachód, dziadek pani Vowinkel wspólnie z jej ojcem kolekcję włożyli w około 40 szklanych słojów i zakopali w lesie - po ok. 20 sztuk w dwóch miejscach. Miejsca ich ukrycia ze szczegółami zostały zonaczone na odręcznie narysowanej mapie.

W ubiegły roku Sigrid Vowinkel skontaktowała się z dyrektorem muzeum i opowiedziała mu swoją rodzinną historię, dodając, że odnaleziony depozyt przekaże tej placówce.

"Zgłosiła się do nas osoba, która zna polskie prawo i z całą odpowiedzialnością, po konsultacji z rodziną, decyduje się na przekazanie potencjalnego znaleziska do międzyrzeckiego muzeum. Pani jest urodzona w wiosce Stary Dwór" - powiedział PAP dyrektor muzeum w Międzyrzeczu Andrzej Kirmel.

W środę ekipa specjalistów pojechała we wskazane miejsce. To około 70-letni las. Układ dróg zaznaczonych na mapie zgadzał się z zapiskami pani Vowinkel.

Poszukiwania na zalecenie muzeum prowadzili członkowie Stowarzyszenie Archeologii i Ochrony Zabytków Militarnych Perkun w Poznaniu i grupa Eksploracyjna Miesięcznika Odkrywca Gemo. Odbywały się w obecności archeologa, dyrektora muzeum i leśników.

"Polskie prawo mówi, że to, co zostało wykopane, musi pozostać własnością państwa polskiego. To są dobra sztuki i dobrze by było, żeby nie zaginęły i mogły cieszyć kolejne pokolenia. Mam także świadomość, że Polska została podczas wojny okradziona przez Niemców z wielu dóbr i chciałabym, aby te figurki pozostały w Polsce przekazane przez naszą rodzinę" - powiedziała PAP Sigrid Vowinkel.

Jak wyjaśniła pani Vowinkel, podczas ostatnich rozmów ze swoją matką, która zmarła przed trzema laty, pojawiła się z jej strony propozycja, by odkopać skarb i przekazać go polskiemu muzeum.

Na podstawie mapy przekazanej przez Niemkę wyznaczono dwa punkty, w którym mają znajdować się słoje, zakopane według przekazu jej dziadka na głębokości ok. 30-40 cm.

Następnie obszary poszukiwań znacznie rozszerzono. Na początek prostokąty, o powierzchni ok. 6 arów każdy, zostały sprawdzone wykrywaczami metali, a następnie odkrywcy rozpoczęli badanie terenu georadarem - urządzeniem, które ukazuje niejednolitą strukturę ziemi i pozwala na zbadanie wierzchniej warstwy gruntu, co wskazuje miejsca, gdzie coś mogło zostać zakopane.

W razie pozytywnego odczytu, wybrane miejsce było zaznaczane, a odkrywcy najpierw badali je szpikulcami, a potem kopali dziury szpadlami. Takich miejsc było kilka, ale skarbu w nich nie znaleziono.

"Tutaj na 99 proc. możemy powiedzieć, że raczej nic nie ma w tych miejscach. Może teren jest przesunięty troszeczkę i trzeba skupić się na innych miejscach. Opowieść jest wiarygodna, nie wiemy jednak, na ile wiarygodne są sporządzone plany. Mamy wątpliwości co do wyznaczenia krokami kątów. Można nimi pomierzyć odległości, ale jest problem z wyznaczaniem kątów i można się pomylić o 20-30 metrów" - powiedział PAP Wiesław Nawrocki prowadzący badania georadarem.

Poszukiwania mają zostać wznowione na początku czerwca.(PAP)

mmd/ hes/

Dyskusja na dany temat:

Aktualnie brak wiadomości dla tego tematu. Chcesz być pierwszy ? Napisz wiadomość >

Najświeższe wiadomości IOH News: