"Czasu nikt nie zatrzyma" - wystawa o Irenie Anders

"Moja matka był niezwykłą osobą, wspaniałą artystką sceniczną, wielką polską patriotką. Przez 40 lat po śmierci taty, który umarł w 1970 roku, pielęgnowała pamięć o nim. Dożyła momentu, gdy Polska odzyskała wolność. Mama nie mieszała się w nową politykę po 1989 roku. Kochała Polskę jaka by nie była, byle była wolna. Zmarła dwa lata temu i spoczęła tam, gdzie pragnęła, obok ojca, na cmentarzu na Monte Cassino" - powiedziała Anna Maria Anders.

Podczas środowej uroczystości córka Władysława Andersa przekazała pamiątki po ojcu i zachowane związane z nim dokumenty do Centralnego Archiwum Wojskowego i Muzeum Wojska Polskiego. Muzeum miało dotychczas tylko jedną pamiątkę po generale: cukiernicę, którą otrzymał w 1935 roku po zwycięstwie w zawodach hippicznych.

Wystawa pokazuje drogę artystyczną Ireny Anders i jej życie po 1948 r., kiedy stała się żoną generała. Na wystawie w Centralnej Bibliotece Wojskowej znalazły się prywatne fotografie i dokumenty z życia Ireny Anders, prezentowane są także jej stroje sceniczne, płyty z nagraniami jej piosenek oraz oryginalne fotografie z filmu "Wielka droga" z 1946 roku, w którym zagrała główną rolę.

Jedna z kuratorek ekspozycji Agnieszka Żebrowska powiedziała, że wystawa jest hołdem nie tylko dla Ireny Anders, osoby wyjątkowej pod każdym względem, ale też dla wszystkich ludzi emigracji, skupionych wokół gen. Andersa i jego małżonki.

Irena Anders (ps. artystyczny Renata Bogdańska) urodziła się w 1920 roku w czeskiej miejscowości Bruntal koło Ołomuńca. Od 1926 mieszkała we Lwowie, gdzie studiowała śpiew i grę na fortepianie w Polskim Towarzystwie Muzycznym. Po wybuchu II wojny światowej występowała z zespołem muzycznym Henryka Warsa, dając liczne koncerty w ZSRS. Działalność artystyczną kontynuowała w zespole „Polska Parada”, występując m.in. przed żołnierzami 2. Korpusu Polskiego. Przeszła szlak bojowy z armią Władysława Andersa, począwszy od Buzułuku, przez Iran, Irak, Palestynę, Egipt do Włoch.

Irena Anders wystąpiła w polsko-włoskim filmie "Wielka droga" (reż. Michał Waszyński, prod. Ośrodek Kultury i Prasy II Korpusu Polskiego 1946) o losach Polaków podczas II wojny światowej. Po wojnie zamieszkała w Wielkiej Brytanii. W 1948 roku wyszła za mąż za gen. Władysława Andersa. Współpracowała jako artystka z Marianem Hemarem i Feliksem Konarskim. Występowała przed Polonią w Wielkiej Brytanii, Francji i Izraelu, a także w rozgłośni BBC (w latach 1958–1962) i Radiu Wolna Europa (w kabarecie Mariana Hemara).

Postanowieniem prezydenta Lecha Kaczyńskiego z dnia 12 maja 2007 „za wybitne zasługi dla niepodległości Rzeczypospolitej Polskiej, za działalność polonijną i społeczną” została odznaczona Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski.

Irena Anders zmarła 29 listopada 2010 w Londynie. Została pochowana przy mężu na cmentarzu na Monte Cassino.

Wystawę "Czasu nikt nie zatrzyma" w Centralnej Bibliotece Wojskowej będzie można oglądać do połowy października. (PAP)

aszw/ hes/

Dyskusja na dany temat:

Aktualnie brak wiadomości dla tego tematu. Chcesz być pierwszy ? Napisz wiadomość >

Najświeższe wiadomości IOH News: