Andrzej Paczkowski
Trzy twarze
Józefa Światły
Przyczynek do historii komunizmu w Polsce
Wydanie I
Prószyński i S-ka
czytaj fragment
książka ukaże się 15 stycznia
Biografia Józefa Światły, wicedyrektora Departamentu X Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego, który w grudniu 1953 roku nie wrócił z podróży służbowej do Berlina, został konsultantem CIA i ujawnił kulisy działalności komunistycznego aparatu bezpieczeństwa.
Izak Fleischfarb, urodzony w 1915 roku we wsi Medyń koło Zbaraża, jako Józef Światło zrobił po wojnie bardzo szybką karierę w organach bezpieczeństwa, a od 1948 roku współzarządzał ściśle tajną komórką do zwalczania wrogów wewnątrz partii komunistycznej, późniejszym Departamentem X Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego. Pracował w nim do 5 grudnia 1953 r. Rząd amerykański udzielił mu azylu, a bezpośrednią relację z informującej o tym konferencji nadawało m.in. Radio Wolna Europa, które emitowało przez ponad pół roku cykl audycji Za kulisami bezpieki i partii, oparty na jego relacjach. Światło demaskował w nich elity komunistyczne i działania organów bezpieczeństwa. Było to jedno z ważniejszych wydarzeń w procesie destalinizacji systemu, które zmusiło władze do wypuszczenia wielu więźniów i zreorganizowania bezpieki.
oprawa miękka, 264 s., cena det. 39,90 zł, ISBN 978-83-89325-87-7
Andrzej Paczkowski (ur. 1938), historyk, kierownik Zakładu Najnowszej Historii Politycznej w Instytucie Studiów Politycznych PAN, profesor w Collegium Civitas, 1999-2006 członek Kolegium Instytutu Pamięci Narodowej. Autor kilkuset artykułów i referatów, a także wielu książek, m.in. "Prasa polska 1918-1939", "Stanisław Mikołajczyk, czyli klęska realisty. Zarys biografii politycznej", „Pół wieku dziejów Polski 1939-1989” (wyróżnionej Nagrodą Fundacji na rzecz Nauki Polskiej w 1997 roku i przetłumaczonej na cztery języki), "Droga do „mniejszego zła”. Strategia i taktyka obozu władzy, lipiec 1980 - styczeń 1982", "Strajki, bunty, manifestacje jako „polska droga” przez socjalizm", współautor "Czarnej księgi komunizmu". Wydawca źródeł z zakresu historii najnowszej, współtwórca (1983) Archiwum „Solidarności”. Laureat kilku prestiżowych nagród, w tym m.in.: Nagrody Publicystycznej im. Juliusza Mieroszewskiego i Nagrody Prezydenta m.st. Warszawy dla Najlepszego Nauczyciela Akademickiego.
