Twierdza Genueńska to najlepiej zachowany zabytek z czasów rozkwitu i ekspansji średniowiecznej Republiki Genueńskiej. Forteca została wzniesiona po uporaniu się Genueńczyków z Tatarami, w latach 1381-1430. Obszar 29.5 ha otoczono ze wszystkich stron murami o długości 1 kilometra, wysokości 6-8 metrów, i grubości 2 metrów. Niektóre baszty miały 15 metrów wysokości. Wewnatrz murów mieściła się duża osada.

Fortecę, stanowiaca ostatni bastion Genueńczyków na Krymie, zdobyli Turcy latem 1475 r.

Do dziś zachowały się dwa ciagi murów z 14 basztami, meczet, ruiny kościoła, cysterna oraz fundamenty mieszkań.

Odnośnie zastosowania cysterny - zdania sa podzielone. Niektórzy uważaja, że było to więzienie inni opowiadaja się za jej przeznaczeniem na wode.
Najstarsze informacje dotyczace meczetu pochodza z roku 1222. Z najwcześniejszego okresu zachował się jedynie północno-wschodni róg z jednym oknem, w klasycznym tureckim stylu. Reszta budowli pochodzi z poczatku XIV w., a portal z wieku XVI.
Na południowy zachód od wzgórza fortecznego znajdował się port i miasto.
Budynki ówczesnego miasta nie zachowały się do naszych czasów, za wyjatkiem maleńkiej ormiańskiej cerkwi.
Wejście do ormiańskiej cerkwi Dwunastu Apostołów znajduje się naprzeciw zachodniej ściany twierdzy.