1.Mina przeciwpiechotna metalowa typu Schü. Mi. 44 (Schützenmine – metal 44)

Mina przeciwpiechotna będąca odpowiednikiem radzieckiej miny POMZ. Składała się z odlanego z żeliwa, żeberkowanego korpusu z pokrywą mieszczącego ładunek materiału wybuchowego. W pokrywie wykonany był otwór, w który wstawiano zapalnik o działaniu naciągowym. Uzbrojoną minę przywiązywano do drzewa lub kołka wbitego w ziemię na wysokości około 1 metra nad ziemią. Do zawleczki przywiązywano drut odciągowy, który z drugiej strony mocowano do innego drzewa. Przechodzący żołnierz zahaczał nogą o drut odciągowy wyciągał zawleczkę zabezpieczającą z zapalnika co powodowało zwolnienie napiętej iglicy, która uderzała w spłonkę detonującą.

materiał: odlew żeliwny
zapalnik: Z. Z. 35, Z. Z. 42,
ładunek: 75 g materiału wybuchowego,
średnica: 45 mm,
wysokość (bez zapalnika): 90 mm.

2.Mina przeciwpiechotna betonowa typu Schützenmine 43 /Stockmine 43/ (Betonmine)

Mina przeciwpiechotna o działaniu odciągowym. Składała się z betonowego korpusu z wtopionymi metalowymi odłamkami. W górnej części znajdował się otwór na zapalnik o działaniu odciągowym, zaś w dolnej otwór na kołek na którym ustawiano minę. Uzbrojoną nasadzano na drewniany kołek wbity w ziemię. Od zawleczki zapalnika przeprowadzano drut odciągowy, który przywiązywano do drugiego kołka, lub innego drzewa. Przechodzący żołnierz zahaczał nogą o drut odciągowy wyciągał zawleczkę zabezpieczającą z zapalnika co powodowało zwolnienie napiętej iglicy, która uderzała w spłonkę detonującą. Następował wybuch miny.

materiał: beton z wtopionymi odłamkami metalowymi,
zapalnik: Z. Z. 35,Zu. Z. 35, Z. Z. 42, SMi. Z. 44
ładunek: 100 g materiału wybuchowego (1 x 100 lub 2 x 50 g),
średnica: 70 mm,
wysokośæ (korpusu): 160 mm.

3.Mina przeciwpiechotna betonowa kulista typu Ballmine

Duża mina przeciwpiechotna o działaniu odciągowym, lub naciskowym. Składała się z kulistego korpusu wykonanego z betonu, w który wtopiono metalowe odłamki. W gniazdo wykonane w korpusie wstawiano ładunek materiału wybuchowego składający się z trzech dwustugramowych kostek trotylu i unieruchamiano go przy pomocy drewnianych klinów. W górną kostkę wkręcano zapalnik o działaniu odciągowym. Uzbrojoną minę wkopywano w ziemię lub maskowano, a do zawleczki zapalnika mocowano drut odciągowy, którego drugi koniec mocowano do drewnianego kołka, lub drzewa. Przechodzący żołnierz zahaczał nogą o drut odciągowy wyciągając zawleczkę zabezpieczającą z zapalnika co powodowało w konsekwencji wybuch miny.

materiał: beton z wtopionymi odłamkami metalowymi,
zapalnik: Z. Z. 35,Zu. Z. 35, Z. Z. 42
ładunek: 600 g materiału wybuchowego (3 x 200 g),
średnica:
waga: ok. 17 kg.

4.Mina przeciwpiechotna szklana typu Glassmine 43 (Schützenküstenmine).

Słynna mina przeciwpiechotna o działaniu odłamkowym. Składała się ze szklanego, cylindrycznego korpusu mieszczącego 200-gramowy ładunek trotylu wraz z zapalnikiem o działaniu naciskowym (mechanicznym lub chemicznym). Od góry korpus zamykała pokrywa szklana z umieszczonym na niej dodatkowym elementem naciskowym wykonanym w formie grubej, okrągłej płyty szklanej. Uzbrojoną minę zakopywano w ziemi tak, by pokrywa wraz z elementem naciskowym znajdowały się na poziomie gruntu. W momencie nadepnięcia przez przechodzącego żołnierza na element naciskowy powodował on rozbicie cienkiej pokrywy szklanej i nacisk na dźwignię zapalnika, która z kolej wyciągała zawleczkę zabezpieczającą z iglicy. W przypadku zapalnika chemicznego następowało zgniecenie szklanej ampułki zawierającej kwas, który przy zetknięciu z mieszaniną chemiczną znajdującą się w korpusie zapalnika powodował zapłon spłonki detonującej. Minę produkowano w trzech wariantach. Warianty A i B posiadały płytę blaszaną która była podtrzymywana przez zwężenie korpusu i zapobiegała skruszeniu materiału wybuchowego przy nadepnięciu na minę. W związku z tym oba te warianty były wykrywalne przez wykrywacze metalu (oczywiście mogło zdarzyæ się, że saper niemiecki celowo nie założył płyty metalowej aby uniemożliwiæ wykrycie miny, ale było to działanie niezgodne z instrukcją użycia miny, chociaż zapalniki i detonatory posiadały korpusy metalowe). Natomiast wariant C posiadał zapalnik chemiczny SF-18 wykonany całkowicie ze szkła którego kształt eliminował zastosowanie płyty metalowej. W związku z tym wariant ten był (I JEST DO TEJ PORY) całkowicie niewykrywalny przez wykrywacze elektryczne. Dodatkowo trzeba pamiętaæ, że miejsce osadzenia pokrywy w korpusie miny uszczelnione było specjalnym smarem co czyniło minę wodoszczelną, a ponieważ korpus wykonany był z materiałów niekorodujących więc znalezienie obecnie uzbrojonej miny może byæ szczególnie groźne dla poszukiwaczy.

materiał: szkło
zapalnik: wariant A – Hebelzünder 44, wariant B – SF 5 lub SF 6, wariant C – SF 18,
ładunek: 200 g materiału wybuchowego,
średnica: 152 mm,
wysokośæ: 114 mm (korpusu 97 mm),
waga: 1,5 kg.

5.Mina przeciwpiechotna porcelitowa.

Mina przeciwpiechotna o działaniu odciągowym. Składała się z porcelitowego korpusu przypominającego grzyb, którego górna częśæ była lakierowana na brązowo (dół biały, niemalowany). Wewnątrz mieścił się sypki materiał wybuchowy w ilości około 100 g. Od góry wstawiano zapalnik typu Z. Z. 42. Uzbrojoną minę wkopywano w ziemię tak, że opierała się górną, szeroką częścią o grunt. Od zawleczki zapalnika przeprowadzano drut odciągowy, który przywiązywano do wbitego w ziemię kołka, lub drzewa. Przechodzący żołnierz zahaczał nogą o drut odciągowy wyciągał zawleczkę zabezpieczającą z zapalnika co powodowało zwolnienie napiętej iglicy, która uderzała w spłonkę detonującą. Następował wybuch miny.

materiał: porcelit,
zapalnik: Z. Z. 42,
ładunek: ok. 100 g sypkiego materiału wybuchowego
średnica: 80 mm,
wysokośæ (korpusu): 205 mm.

6.Mina przeciwpiechotna typu Behelfs-Schützenmine S 150 (Pot-Mine).

Mała mina przeciwpiechotna często używana jako mina-niespodzianka. Korpus w postaci walcowej puszki był wykonany z blachy aluminiowej i mieścił 150 g materiału wybuchowego. W górnej części korpusu znajdowało się gniazdo na zapalnik chemiczny typu SF 5 “BUCK” lub SF 6 (faktycznie można było użyæ do jej uzbrojenia także innych zapalników znajdujących się na wyposażeniu armii niemieckiej). Zapalnik wkręcano w dodatkową pokrywę zapobiegającą wgnieceniu korpusu miny. W momencie nadepnięcia na główkę zapalnika z siłą około 20 kg następowało zgniecenie szklanej ampułki zawierającej kwas, który przy zetknięciu z mieszaniną chemiczną znajdującą się w korpusie zapalnika powodował zapłon spłonki detonującej.

materiał: blacha aluminiowa,
zapalnik: SF 5 “BUCK”, SF 6,
ładunek: 150 g materiału wybuchowego,
średnica: 63 mm,
wysokośæ korpusu: 50 mm,
waga: 250 g.

7.Mina przeciwpiechotna typu Behelfs-Schützenmine A 200 (Senftopf).

Mina przeciwpiechotna o działaniu fugasowym. Podobna konstrukcyjnie do miny S 150. Korpus wykonany z blachy stalowej mieścił 200 g materiału wybuchowego. Zapalnik chemiczny typu SF 5 “BUCK” lub SF 6 wkręcano w gniazdo znajdujące się w górnej pokrywie miny. Działanie miny następowało poprzez nacisk na główkę zapalnik z siłą około 20 kg.

materiał: blacha stalowa,
zapalnik: SF 5 “BUCK”, SF 6,
ładunek: 200 g materiału wybuchowego,
średnica: 75 mm,
wysokośæ korpusu: 50 mm,
waga: 370 g.

8.Mina przeciw narciarzom typu Ski-Mine (Schneemine)

Mina przeciwpiechotna przeznaczona do ustawiania na w zimie na trasach przejazdu narciarzy. Korpus miny wykonany był z rury stalowej o średnicy 3,5 i długości 40 cm. Jeden koniec rury zamknięty był metalowym korkiem w kształcie ostrza ułatwiającym ustawianie miny w zmarzniętym śniegu lub ziemi. W drugi koniec wstawiano kołek drewniany z otworem, w którym mocowano zapalnik typu S. Mi. Z. 35. Wewnątrz korpusu mieściły się 2 lub trzy standardowe ładunki materiału wybuchowego (75– lub 100–g). Minę wbijano w śnieg pod kątem ok. 45O pochyloną zapalnikiem w kierunku spodziewanego ukazania się żołnierzy nieprzyjaciela. W momencie najechania nartą na wąsy zapalnika z siłą około 2,5 kg następowało jego zadziałanie wybuch miny.

materiał: stal,
zapalnik: S. Mi. Z. 35,
ładunek: 200 – 300 g materiału wybuchowego,
średnica: 35 mm,
wysokośæ: 430 mm,
Waga: 700 – 900 g.